De dokter op zijn stoel
legt uit, vertelt een heleboel.
Je luistert wel, hoort het niet.
Het is alsof je niets meer ziet.
De dokter krijgt een klamme hand.
Door emoties ben je overmand.
Je moet door, je wilt dat ook,
al ben je flink van de kook.
Dan sta je weer buiten,
hoor je de vogels fluiten,
eendjes met hun gesnater,
zie je waterlelies op het water.
De zon schijnt, ook voor jou,
verdampt tranen als druppels dauw.
Je ogen gaan weer wijd open
om de toekomst binnen te lopen.
Je gaat verder met het leven,
wat nog zo vel moois gaat geven.
"Dokter, het gaat goed met mij,
ik zit vol leven, voel me blij".
B. de Bruin-Bijl, mei 2011
