Wat een ontwikkeling ten opzichte van vorig jaar.

Lilian is een deelneemster die nu voor het tweede jaar mee is, dit is haar verhaal:

Begin april 2012 was het behandelingstraject klaar van de hersentumor.
Op 25 mei ging ik op reis naar Frankrijk, naar Le Mas Blanc.
Onbewust en erg vermoeid, maar ik ging, want ik voelde dat ik er goed aan deed.
Ik wilde aansterken, lichamelijk en mentaal.
De week op Le Mas was voor mij een doorstart van het leven.
Het zingen, het bewegen, het innerlijk werk deed me allemaal goed.
De spanningen, de stress, de boosheid, het verdriet, de machteloosheid, alles kwam eruit.
Het gaf me bevrijding, liefde en warmte.
Nieuwe energie kreeg ik door het loskomen van de pijn en de spanning.
Wat was het goed, op deze bijzondere plek.
En ik wist: volgend jaar wil ik dit weer ervaren.

Bij thuiskomst was ik ziek en ook erg moe, maar het verschil was dat ik mentaal zo was opgeladen.
De ziekte vond ik niet eens erg, het zingen in mijn hoofd ging nog weken door.
Er was duidelijk iets losgelaten en opengebroken.

En nu, 2013, ben ik dus weer op Le Mas Blanc.
Een jaar later.
Het was een jaar van herstel, van vallen en opstaan, van weer kunnen genieten en echt leven.
Het was Oefenen in Leven: hoe geef ik mijn leven en mijn mogelijkheden vorm.

Een week geleden heb ik afscheid genomen van mijn werk. Na de operatie, toen ik weer ging werken, merkte ik dat het niet meer lukte. De confrontatie met mijn werk maakte mij duidelijk dat het goed zou zijn om dit los te laten. En nu geeft het me rust en ruimte.

Hier op Le Mas zingen we elke morgen de zon toe (hij schijnt ook elke ochtend) en doen we de Latifa-meditatie. Elke dag is er een ander thema uit de Latifa. En ook worden we goed wakker met lichaamswerk.
En net zoals vorig jaar, helpt deze week mij weer opnieuw.
Er wordt gelachen, gehuild, gezongen en lekker gegeten.
Ik voel me een dankbaar mens.
Ik leef in het nu.

Liefde

Liefde heeft niets te maken met iemand anders,

het is jouw zijnstoestand.

Liefde is niet een verhouding.

Een verhouding is mogelijk, maar liefde is er niet toe beperkt.

Het staat erboven, het is meer dan dat.

Een mens wordt volwassen zodra hij begint lief te hebben,

in plaats van nodig te hebben.

Hij begint over te stromen, met anderen te delen, hij gaat geven.

En als twee volwassen mensen elkaar liefhebben,

voltrekt zich een van de grootste paradoxen in het leven,

een van de mooiste verschijnselen.

Zij zijn samen en toch ontzettend alléén.

Ze zijn bijna één maar hun eenheid vernietigt niet hun individualiteit.

11 december 1982 op de 51^e verjaardag van Bhagwan Shree Rajnees

De Nederlandse sannyasins

Tog Chöd in de openlucht

Op donderdagmiddag heeft Janet met een aantal deelnemers in het zonnetje
Tog Chöd oefeningen gedaan. Tog Chöd is een Boeddhistische zwaardmeditatie.
De eerste serie oefeningen hebben de deelnemers geleerd.
Deze eerste serie bestaat uit zeven stappen, net als de zeven stappen van de Latifa meditatie.

Op een later moment zullen foto's aan dit bericht worden toegevoegd.