maandag 20 mei 2013

Strak blauw en buiten zingen!!!

Vanochtend werden we wakker met een mooie strak blauwe lucht!

Sommigen van ons hebben zelfs buiten ontbeten....

Sinds 9.30 uur zijn we lekker buiten, goed ingesmeerd en gekleed in zomerse kleding!

Over een klein half uur gaan we ook buiten lunchen.

Voor vanmiddag is de hoop dat we ook weer buiten met Heleen kunnen zingen.

Tot morgenochtend, dan wordt de blog weer verder bijgewerkt.

Ik, Ellen, wens jullie een fijne dag!

Hoop

Het thema van vandaag is hoop.
Het onderstaande gedicht is geschreven door Michiel de Beer,
de penningmeester van de Stichting Zingen voor je Leven in Frankrijk en Zingen voor je Leven koor Almere.


Op internet zoeken op het woord "hoop"
geeft honderden resultaten
op marktplaats.nl staat het zelfs te koop
het zal wellicht iemand baten

verder zoeken zo hier en daar
hield me lange tijd bezig
uiteindelijk kwam ik er nooit mee klaar
een oplossing leek niet aanwezig

als de oneindigheid van het heelal
een eventueel zijn na ons aards bestaan
vragen waarop ik het antwoord niet weten zal
maar geloof en hoop met mij gaan

want

hoop laat het regenen in de woestijn
vindt schaduw op de zon
geeft moed in het omgaan met zoveel pijn
kracht om door te gaan waaraan ik begon

bij elke nieuwe start, begint ook hoop te gloren
bij een geboorte vloeit hoop honderd uit
gaat een leven lang niet meer verloren
hoop stijgt boven alles uit

De roos des levens

Door de staf van Le Mas Blanc, worden elke avond de tafels voor het diner zo mooi versierd en er wordt met zo veel liefde voor ons gekookt, dat we er stil van worden.
Gisteren waren de tafels voorzien van mooie rode rozen!

Antoinette heeft haar eigen geschreven gedicht "De roos des levens" voorgedragen:

Ze vangt je blik door haar mooie kleur
stil spreekt ze door de taal van haar geur
zonder woorden weet ze te vertellen
hoe je je leven kunt openstellen
voor één moment, voor heel even
laat ze je kijken in de spiegel van jouw leven.

Herdenkingsbijeenkomst voor Carolien, Ankie en Henriette

Gisterenmiddag, op 1e Pinksterdag hebben we met een aantal deelnemers
een drietal mooie vrouwen herdacht, die ons afgelopen jaar zijn ontvallen.
We hebben op een van de terrassen op Le Mas een herdenkingsceremonie voor hen gehouden.

Voor Carolien
hebben we het lied "Come, oh come" gezongen
en heeft Bea haar eigen geschreven gedicht "Gele vlinder" voorgedragen

Voor Henriette
hebben we het lied "The rose" gezongen
en heeft Marijke een persoonlijk woord uitgesproken

Voor Ankie
hebben we het lied "Los" gezongen
en heeft Janet een gedicht van Rumi voorgedragen.

Voor deze drie vrouwen (en voor onszelf)
hebben we "Let it be" gezongen
en heeft Gerry het gedicht "Maar 's morgens wordt het licht" voorgedragen.
Bea heeft een eigen geschreven gedicht voor Carolien voorgedragen:

Gele vlinder

Ik zag vandaag een vlinder,
knalgeel.
Ik moest aan Carolien denken
kreeg een brok in mijn keel.
Toch moest ik ook glimlachen,
genoot ik van dit mooie dier.
Dag vrije fladderende vlinder.
dag Carolien, was je weer even hier?
Marijke heeft wat persoonlijke woorden voor Henriette uitgesproken.
Janet heeft het onderstaande gedicht van Rumi voor Ankie voorgedragen:

De waterparel

Nu valt de waterparel
En druppelt in de oceaan
Waar zij vandaan komt.
Ze heeft niet langer de vorm die zij had.
Maar zij is nog steeds water.
De essentie is dezelfde.
Dit opgeven is niet spijtig.
Je eert jezelf er diep mee.
Gerry heeft dit gedicht voor ons allen, die aanwezig waren bij de herdenkingsbijeenkomst, voorgedragen:

Maar 's morgens wordt het licht

Verlies past in geen enkel woord
voor tranen veel te groot;
het raakt je diep in hart en ziel
en maakt iets kostbaars dood.

De droom is weg, voorbij; voorgoed,
't is donker om je heen;
de eenzaamheid, een groot zwart gat,
je voelt je zo alleen.

Je vraagt je af, ach waarom ik,
waarom gebeurt het mij?
Geen mens beantwoordt ooit die vraag,
er past geen antwoord bij.

Er is een oud verhaal dat zegt:
hoe midden in de nacht
in duisternis geworsteld werd,
Gods engel je opwacht.

Wie vechten wil, komt er doorheen,
de wond groeit langzaam dicht;
de nacht laat wel zijn sporen na,
maar 's morgens wordt het licht.