Lilian is een deelneemster die nu voor het tweede jaar mee is, dit is haar verhaal:
Begin april 2012 was het behandelingstraject klaar van de hersentumor.
Op 25 mei ging ik op reis naar Frankrijk, naar Le Mas Blanc.
Onbewust en erg vermoeid, maar ik ging, want ik voelde dat ik er goed aan deed.
Ik wilde aansterken, lichamelijk en mentaal.
De week op Le Mas was voor mij een doorstart van het leven.
Het zingen, het bewegen, het innerlijk werk deed me allemaal goed.
De spanningen, de stress, de boosheid, het verdriet, de machteloosheid, alles kwam eruit.
Het gaf me bevrijding, liefde en warmte.
Nieuwe energie kreeg ik door het loskomen van de pijn en de spanning.
Wat was het goed, op deze bijzondere plek.
En ik wist: volgend jaar wil ik dit weer ervaren.
Bij thuiskomst was ik ziek en ook erg moe, maar het verschil was dat ik mentaal zo was opgeladen.
De ziekte vond ik niet eens erg, het zingen in mijn hoofd ging nog weken door.
Er was duidelijk iets losgelaten en opengebroken.
En nu, 2013, ben ik dus weer op Le Mas Blanc.
Een jaar later.
Het was een jaar van herstel, van vallen en opstaan, van weer kunnen genieten en echt leven.
Het was Oefenen in Leven: hoe geef ik mijn leven en mijn mogelijkheden vorm.
Een week geleden heb ik afscheid genomen van mijn werk. Na de operatie, toen ik weer ging werken, merkte ik dat het niet meer lukte. De confrontatie met mijn werk maakte mij duidelijk dat het goed zou zijn om dit los te laten. En nu geeft het me rust en ruimte.
Hier op Le Mas zingen we elke morgen de zon toe (hij schijnt ook elke ochtend) en doen we de Latifa-meditatie. Elke dag is er een ander thema uit de Latifa. En ook worden we goed wakker met lichaamswerk.
En net zoals vorig jaar, helpt deze week mij weer opnieuw.
Er wordt gelachen, gehuild, gezongen en lekker gegeten.
Ik voel me een dankbaar mens.
Ik leef in het nu.
