Ik heb het mijn hele leven al gehoord,
een stem die mijn naam roept, die ik herken als de mijne.
Soms is het een zacht gefluister,
soms klinkt het dringend.
Maar altijd zegt die stem: Word wakker liefste, je slaapwandelt.
Dat is niet ongevaarlijk.
Vergeet niet wie je bent en laat een dieper weten
je menselijk bewustzijn kleuren.
Je hoeft nergens heen. Wat je zoekt, is hier.
Open je vuist en zie wat je al in je hand hebt.
Je hoeft nergens op te wachten, er is geen punt wat je moet bereiken.
Waar je altijd naar hebt verlangd, is hier, nu.
Met al dat zoeken maakt je je alleen maar moe.
Kom thuis en rust uit.
Hoeveel langer kun je nog zo doorgaan?
Je geest is uitgehongerd, je hart wankelt.
Doe toch niet zoveel moeite.
Laat de minnaar je omhelzen,
dans, ook al laat je dit uit angst liever aan je voorbijgaan.
Vergeet niet dat er een woord is dat je met je hele ziel moet uitspreken.
Wanneer dat je vindt, geef dan je hele leven. Blijf niet gierig zwijgen.
Wijd jezelf geheel aan het spreken.
Wees een woord uit het liefdesgedicht dat we vannacht samen schrijven.
Bron: Oriah mountain dreamer
