Gerry heeft dit gedicht voor ons allen, die aanwezig waren bij de herdenkingsbijeenkomst, voorgedragen:

Maar 's morgens wordt het licht

Verlies past in geen enkel woord
voor tranen veel te groot;
het raakt je diep in hart en ziel
en maakt iets kostbaars dood.

De droom is weg, voorbij; voorgoed,
't is donker om je heen;
de eenzaamheid, een groot zwart gat,
je voelt je zo alleen.

Je vraagt je af, ach waarom ik,
waarom gebeurt het mij?
Geen mens beantwoordt ooit die vraag,
er past geen antwoord bij.

Er is een oud verhaal dat zegt:
hoe midden in de nacht
in duisternis geworsteld werd,
Gods engel je opwacht.

Wie vechten wil, komt er doorheen,
de wond groeit langzaam dicht;
de nacht laat wel zijn sporen na,
maar 's morgens wordt het licht.